Bizim Hikayemiz
Bizim Hikayemiz!
Bizim nesil yetim almancı çocuklarıydı. Sevgiden mahrum kalmış, boynu bükük sessiz kimsesiz, suskun, hoyrat, çılgın gibi büyüdü.
****
Çocukken misafir babası-annesi olanlardık.
İlkokul'a dedelerimiz götürdü kaydettirdi.
Kalemi, defteri, silgiyi, önlüğü ayakkabıyı dedelerimiz aldı.
Okulda odun kömür bitince. Okul'a evden tezek odun götürürdük. Sisli İdare, çıra, fener ışığında, gazocağı ile büyüdük. Yoktu fırın buzdolabı TV ceptelefonlarımız.
Eşek At'a biner tornetti oyuncağımız. Yaylada, ovada, koyun kuzu inek mandayı kedi köpekti kuṣlardı bazen arkadaṣlarımız.
****
Dede-Ebe sevgisiyle büyüdük. Çocukken Postanede hergün mektup beklerdik. Gelen mektubu koklar öper koşarak eve götürürdük. Okuyanı heyecanla dinlerdik.
**
Kimi genç kızlar daha 13-14-15 yaṣında evlendirildi. Çocukluk yaşamadan! çocuk anneler gelinlere bu senin kaderin denirdi..! Telli duak bile yoktu. Al yazmalı gelinler cehizini kendileri hazırlar cehiz sandıkları vardı...!
Kimse kimsenin kahrını değil mutlu yuva kurmak için görücü uslülü ile evlenirlerdi. Bir odada beş kişi yatardı.
O zaman herkese bizlere almancı derlerdi...! Almancılar almancılar.
*****
Sonra gurbetçi olduk. Avrupalı emekçi Türklerden bilim insanları, doktor, mühendis, ekonomisit, bankacı, sigortacı, işçi işveren hatta tiyatrocu, yazar çizerlerimiz var.
Kolay değil yabancı bir ülkede; korku, kaygı, özlem sevgi ve merak içinde hasretle yaşamak.
Hem çalışır hem okurdum. Almanca sözlükleri bağrıma basar okurken dalar sözlükle kitapla çok uyudum. Daha 18'in de anamın sesine nefis su böreğine, çığırtması ve peynirine hasret kalmaya baṣladım. Gurbet idare et dediler ve ilk gözaĝrımı onu da baṣkasına verdiler...!
****
Ana dilimizde değil yıllar sonra zamanla almanca dilinde rüyalar görürdük...!
Artık gurbet deĝil doyduğun yer yurdumuz oldu. Dile kolay 40-50-60 yıl doğdugun topraklardan sohbetinden çayına kahvesine buram buram kokan bağ bahçe yaylası ve ovasına, mavi deniz ve güneşine nöryon diyen halkına hasret kalmak.
****
Biz sevince özleyerek severiz
Hasretliği yüreğimize gömsekte hep yaralıdır yüreğimiz.
****
Bize Almancı gurbetci demeyin...!
Dışlayıp horgörmeyin...! İşte bu bizim hikayemiz./ Necati Aydın
